پازل نوعی وسیله سرگرمی است که در آن بازیکن قطعات کوچک بریده شده (معمولاً مقوایی) را در کنار هم می‌چیند تا تصویر اولیه ساخته شود. امروزه تولید کنندگان پازلهایی با قطعات کوچک بسیار زیاد، حتی تا ۲۰۰٬۰۰۰ قطعه نیز می‌سازند.
پازل‌ها می‌توانند به عنوان ابزارهای کمک آموزشی به کار بروند.
استفاده از پازلهایی با طرح کشورها و یا استانهای آنها در آموزش جغرافیا بسیار موثر است.
از پازل‌ها برای آموزش حروف و جمله سازی به کودکان نوآموز نیز استفاده می‌شود.
گفته می‌شود چیدن جورچین یکی از روش‌های موثر در کاهش استرس و افسردگی است و در پیشگیری از آلزایمر موثر است.
توپ جسمی است که معمولا گِرد و گاهی تخم مرغی شکل است و کاربردهای گوناگونی دارد. این وسیله در بازی‌های توپی کاربرد دارد.
در این بازی‌ها، وضعیت بازی به محل جایگیری توپ و اینکه آیا به بازیکنان برخورد می‌کند و یا توسط بازیکنان به آن ضربه زده می‌شود یا خیر، وابسته‌است.
همچنین از توپ در فعالیت‌های ساده تری مانند تیله‌بازی یا حرکت‌های نمایشی استفاده می‌شود.
توپ‌هایی که از مواد بسیار سخت و مقاوم ساخته شده باشند کاربرد مهندسی دارند و از آنها هنگامی که می‌خواهیم کمترین میزان اصطکاک را داشته باشیم،استفاده می‌شود.
غلتک‌ها از دست اند. همچنین در اسلحه‌های باروت دار، از توپ‌های سنگی و فلزی به عنوان پرتابه استفاده می‌شود.
امروزه توپ‌های زیادی از جنس کائوچو پیدا می‌شود اما این توپ درخارج از قارهٔ آمریکا پیش از سفر کریستف کلمب کاملا ناشناخته بود. اسپانیایی‌ها نخستین اروپاییانی بودند که توپی را می‌دیدند که کائوچویی است و جهش دارد.
این گونه از توپ در دوران پیشاکلمبی در بازی‌های توپی آن منطقه کاربرد داشت.
در دیگر نقاط جهان توپ‌ها بیشتر از پوست یا آبدان حیوانات که با مواد گوناگون پر شده بود، ساخته می‌شد.
چون توپ آشناترین جسم گرد برای انسان‌ها است، هرگاه بخواهیم جسم گِرد یا نیمه گِردی را توصیف کنیم از واژهٔ «توپ» برایش استفاده می‌کنیم.